पंतप्रधान नरेंद्र मोदी सध्या तामिळनाडूच्या कन्याकुमारी शहरात असून विवेकानंद रॉक मेमोरियलमध्ये ध्यानधारणा करत आहेत. जाणून घ्या या शहराचे नाव कन्याकुमारी कसे पडले या मागील कथा जाणून घेऊया.
कन्याकुमारी हे भारताचे दक्षिणेकडील टोक आहे जे तीन बाजूंनी समुद्रांनी वेढलेले आहे. अरबी समुद्र, हिंदी महासागर आणि बंगालच्या उपसागराने वेढलेले हे शहर अतिशय सुंदर असून धार्मिक आणि आध्यात्मिक महत्त्वही आहे. शिकागो येथील धार्मिक परिषदेला जाण्यापूर्वी स्वामी विवेकानंदांनी येथे ३ दिवस ध्यानधारणा केली होती. आता लोकसभा निवडणुकीच्या निकालापूर्वी पंतप्रधान कन्याकुमारी येथे पोहोचले असून ४५ तास ध्यानधारणा करत बसले आहेत. 30 मे रोजी संध्याकाळी पंतप्रधान मोदी विवेकानंद रॉक मेमोरियल येथे पोहोचले आणि 1 जूनपर्यंत ध्यानधारणा करतील. ध्यानस्थ बसण्यापूर्वी पंतप्रधान मोदींनी भगवती अम्मान मंदिरात पूजा केली. चला जाणून घेऊया या शहराचे नाव कन्याकुमारी का ठेवले गेले?
देवीचे कुमारी रूप
या शहराला पार्वतीची कन्या कन्याकुमारी हे नाव देण्यात आले आहे. ज्याचे समुद्र किनाऱ्यावर प्राचीन मंदिर आहे. या मंदिरालाच देवी अम्मान मंदिर म्हणतात. या ठिकाणाविषयी एक पौराणिक कथा आहे, ज्यामध्ये या ठिकाणाला कन्याकुमारी हे नाव कसे पडले ते पाहूया.
कथेनुसार, दैत्य राजा महाबलीचा नातू बाणासुर याने भगवान शंकराची घोर तपश्चर्या केली. शिवाने प्रसन्न होऊन वरदान मागितले, मग बाणासुरने वरदान मागितले की कुमारी मुलीशिवाय त्याला कोणी मारू शकत नाही. शिवाकडून वरदान मिळाल्यावर बाणासुरची दहशत सगळीकडे पसरली. देव आणि ऋषी रडू लागले. तेव्हा सर्वजण भगवान विष्णूकडे मदत मागण्यासाठी आले. विष्णूने त्यांना आदिशक्तीची उपासना करण्यास सांगितले.
आदिशक्तीने कुमारिकेचा अवतार घेतला
देव आणि ऋषींच्या पूजेने प्रसन्न होऊन देवी आदिशक्तीने एका कुमारिकेचा अवतार घेतला. पण कुमारिकेच्या रूपात अवतार घेऊनही देवीची शिवभक्ती आणि प्रेम कमी झाले नाही. त्यामुळे तिने शिवाशी विवाह करण्यासाठी कठोर तपश्चर्या सुरू केली. शिवदेखील प्रसन्न झाला आणि तिच्याशी लग्न करण्यास तयार झाला. पण, बाणासुरला मारण्यासाठी देवीचा अवतार झाला, तिचे लग्न झाले तर बाणासुरचा वध कसा होणार? त्यामुळे सर्व देव काळजीत पडले. त्याने देवीला समजवण्याचाही प्रयत्न केला पण ती मानली नाही.
नारदजींनी कोंबड्याचे रूप धारण केले आणि आरव केला
मग नारदजींसह देवांनी कपटाने हे लग्न थांबवण्याची योजना आखली. भगवान शिव आणि कुमारी कन्या यांच्या विवाहासाठी ब्रह्म मुहूर्ताची वेळ निश्चित करण्यात आली होती. भगवान शिवांनी ठरलेल्या वेळी कैलास पर्वतावरून लग्नाची मिरवणूक आणली पण नारदजींनी कोंबड्याचे रूप धारण केले आणि मध्यरात्री आरव केला. त्यामुळे सकाळ झाली आणि आता आपण शुभ मुहूर्त गाठू शकणार नाही असे शिवजींना वाटले. अशा स्थितीत भोलेनाथ लग्नाची मिरवणूक घेऊन कैलासात परतले.
आजही कुमारिका भगवान शंकराची वाट पाहत आहे
दुसरीकडे, वधूची वेशभूषा केलेल्या देवीला लग्नाची मिरवणूक आली नसल्याचे पाहून तिला दुःख आणि राग आला. देवीच्या दैवी सौंदर्याची चर्चा ऐकून बाणासुरने लग्नाचा प्रस्ताव पाठवला. त्यानंतर बाणासुर आणि देवी यांच्यात घनघोर युद्ध झाले, जिथे देवीने आपल्या चक्राने त्याचा वध केला. यानंतर परशुराम आणि नारदांनी कलियुगाच्या शेवटपर्यंत एकाच ठिकाणी राहून आसुरी शक्तींशी लढण्याची देवीची प्रार्थना केली, जी देवीने मान्य केली. मग परशुरामाने समुद्र किनारी त्रिवेणी येथे एक विशाल मंदिर स्थापन केले, जिथे देवीची स्थापना मुलीच्या रूपात करण्यात आली. सोळा अलंकार धारण करून देवी आजही येथे विराजमान आहे आणि भगवान शंकराच्या आगमनाची वाट पाहत आहे.
या खडकावर देवीने तपश्चर्या केली
असे मानले जाते की ज्या समुद्रावर देवीने शंकराची तपश्चर्या केली होती त्या समुद्रातून निघालेला खडक आता विवेकानंद खडक म्हणून ओळखला जातो. आजही या खडकावर देवीचे पाय दिसतात, ज्याला तमिळमध्ये ‘श्रीपाद पराई’ म्हणतात. अमेरिकेच्या दौऱ्यापूर्वी विवेकानंदांनी या खडकावर सलग तीन दिवस ध्यान केले होते, त्यानंतरच त्यांना शिकागोला जाण्याची प्रेरणा मिळाली.
.png "Videos"){kind=small}
