फोटो सौजन्य - Social Media
एनटीआर हे असे नाव आहे की जे ऐकले की चाहत्यांच्या मनात आपोआप एक ऊब निर्माण होते. त्यांच्या अभिनयाइतकीच त्यांची साधी, जमिनीवरची व्यक्तीमत्वाची बाजू लोकांना भुरळ घालते. वय, प्रदेश, भाषा यांची कोणतीही सीमा न मानता देशभरातून मिळणारे प्रचंड प्रेम—हेच एनटीआरला खऱ्या अर्थाने “मॅन ऑफ द पीपल” बनवते. (How NTR became the ‘Man of the People’)
त्यांच्या कारकिर्दीचा प्रवास हा एका साध्या, मेहनती तरुणाने सुपरस्टार बनण्याचा प्रवास नसून, तो माणुसकी आणि कलात्मकता यांच्या सुंदर संगमाची गोष्ट आहे. सुरुवातीच्या सिंहाद्री आणि प्रचंड लोकप्रिय यमदोंगा सारख्या चित्रपटांतून दिसणारी ऊर्जा, ऍक्शन आणि मास अपील जितकी दणदणीत, तितकीच नंतरच्या नान्‍नकु प्रेमथो, जनता गॅरेज, अरविंद समेथा, RRR आणि देवरा मधील त्यांची परिपक्व, स्तरित आणि भावपूर्ण कामगिरीही मनाला भिडणारी आहे. एका एका भूमिकेतून त्यांच्या अभिनयाचा कणखरपणा, खोली आणि रेंज किती अफाट आहे हे कळते.
एनटीआरला लोक एवढे प्रेम का करतात? कारण ते पडद्यावर जेवढे मोठे दिसतात, त्याहून मोठे ते पडद्यामागे असतात. त्यांच्या नम्रतेच्या, मदतीच्या आणि नि:स्वार्थ स्वभावाच्या असंख्य कथा आहेत. ते प्रसिद्धी नको म्हणून अनेक गोष्टी शांतपणे करतात—कठीण परिस्थितीत लोकांच्या मदतीला धावून जाणे, सामाजिक उपक्रमांना पाठबळ देणे किंवा आपल्या चाहत्यांशी माणुसकीने वागणे. कोणत्याही क्षणी ते स्वतःला इतरांपेक्षा वर मानत नाहीत, हीच त्यांची खरी ओळख.
दक्षिणेत अनेकदा वेगवेगळ्या कलाकारांच्या फॅनबेसमध्ये स्पर्धा, मतभेद दिसतात. पण एनटीआर हे त्याचे अपवाद आहेत. त्यांच्या चाहत्यांचे प्रमाण केवळ मोठे नाही, ते सर्व प्रदेशांत सारखेच आहे. ते लोकांना जोडतात, विभाजित करत नाहीत. RRR नंतर बॉलिवूडमधूनही मिळालेला मान आणि प्रेम याने तर हे अधिक स्पष्ट झाले आहे.
त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वात एक अदृश्य उब आहे—जी लोकांना आपलंसं करते. त्यांच्या विनयशीलतेत, प्रत्येकाशी आदराने वागण्यात, आणि कला–माणुसकी यांच्यातील परिपूर्ण संतुलनातच त्यांच्या यशाचं खरं रहस्य दडलं आहे. त्या म्हणूनच आजही जनता त्यांना फक्त सुपरस्टार म्हणून नाही, तर “लोकांच्या हृदयातील स्टार”, “एव्हरीवन’स मॅन”, “मॅन ऑफ द पीपल” म्हणून ओळखते.
