रोममधील व्यापारामुळे भारताला सोन्याचे पक्षी म्हटले जात असे सोन्याने आता किंमतीचा उच्चांक गाठला (फोटो - टीम नवभारत)
शेजारी आम्हाला म्हणाला, ‘निशाणेबाज, ज्यांनी सोन्यात गुंतवणूक केली होती त्यांना अपेक्षेपेक्षा खूप चांगला आणि जास्त नफा मिळत आहे. सोन्याने गेल्या ५ वर्षात २०० टक्के परतावा दिला आहे. आता दसरा आणि नंतर धनत्रयोदशी-दिवाळीपर्यंत ते आणखी वाढेल.’ यावर मी म्हणालो, ‘सोने हे घरगुती बचतीचे किंवा बँकिंगचे एक जुने माध्यम आहे. महिलांना सोन्याच्या दागिन्यांकडे खूप आकर्षण असते. ते समृद्धीचे प्रतीक आहे. इतिहासात गुप्त काळाला सुवर्णकाळ म्हटले गेले आहे. प्राचीन काळात सोन्याची नाणी चलनात असायची ज्यांना अशरफी म्हटले जात असे. मथुरा आणि रोममध्ये व्यापारी संबंध असल्याने भारताला सुवर्णपक्षी म्हटले जात असे.
त्या काळात भारतातून रेशीम पाठवले जात असे आणि त्या बदल्यात रोमन शासक सोन्याचे पैसे देत असत. आपले सर्व राजे आणि सम्राट सोन्याचे मुकुट घालत असत. विक्रमादित्य सोन्याच्या सिंहासनावर बसत असे. तख्त-ए-तौस देखील सोन्याचे बनलेले होते. आजही, सरासरी, प्रत्येक भारतीय कुटुंबाकडे किमान ५ तोळे सोने असले पाहिजे.’ शेजारी म्हणाला, ‘निशाणेबाज, आशिया खंडात एकेकाळी सर्वत्र सोने होते. हनुमानाने रावणाची सोन्याची लंका जाळली होती. द्वारकेत राहणाऱ्या सत्राजितने आपल्या तपश्चर्येने सूर्याला प्रसन्न केले आणि वरदान म्हणून स्यमंतक रत्न मिळवले, ज्यातून दररोज भरपूर सोने बाहेर पडत असे. असे म्हणतात की पारस दगडाच्या स्पर्शाने लोखंडाचेही सोने होत असे.
राजकीय बातम्या वाचण्यासाठी क्लिक करा
ग्रीक राजा मिडासने देवाकडे वरदान मागितले होते की त्याने जे काही स्पर्श केले ते सोन्यात बदलले पाहिजे. नंतर त्याचे अन्न आणि पाणी सोन्यात बदलले आणि त्याने स्पर्श करताच त्याची मुलगी सोन्याच्या पुतळ्यात बदलली, म्हणून त्याला पश्चात्ताप झाला आणि त्याच्या विनंतीवरून देवाने ते वरदान परत घेतले. आता शास्त्रज्ञांनी प्रयोगशाळेत पारापासून सोने बनवले आहे. त्याची प्रक्रिया खूप गुंतागुंतीची आहे आणि ती खूप महाग देखील आहे. सोने बनवण्याचे विज्ञान पूर्वीही असले पाहिजे, म्हणूनच हे करणाऱ्या व्यक्तीला इंग्रजीत अल्केमिस्ट आणि उर्दूत कारागीर म्हणतात.
नवराष्ट्र विशेष लेख वाचण्यासाठी क्लिक करा
हे शब्द फक्त आले नाहीत.’ यावर मी म्हणालो, ‘सुमारे ५० वर्षांपूर्वी, जेव्हा सोने स्वस्त होते, तेव्हा स्वर्णसुंदरी नावाचा चित्रपट प्रदर्शित झाला होता, तर आता परमसुंदरी नावाचा चित्रपट बनवला गेला आहे.’ यावर मी म्हणालो, ‘पंकज उधासने सोन्याबद्दल गायले – सोने जैसा रंग है तेरा, चांदी जैसे बाल!! एका चित्रपटातील नायिकेनेही हिंदी गाणे गायले – सोना ले जा रे, चांदी ले जा रे, दिल कैसे दूंगी परदेसी कि बड़ी बदनामी होगी!’
लेख – चंद्रमोहन द्विवेदी
याचे मूळ आर्टिकल वाचण्यासाठी आपण https://navbharatlive.com/ यावर क्लिक करावे
