कार्तिक मासाची कथा (फोटो सौजन्य - Pinterest)
कार्तिक महिना हा भगवान विष्णू आणि देवी लक्ष्मीला प्रसन्न करण्यासाठी आणि त्यांचे आशीर्वाद घेण्यासाठी सर्वोत्तम काळ मानला जातो. कार्तिक महिन्यात सकाळी लवकर स्नान करणे, भगवान विष्णू आणि भगवान कृष्ण यांची पूजा करणे, तुळशी पूजा करणे आणि दिवे लावणे हे खूप महत्वाचे आहे. पूजेदरम्यान कार्तिक महिन्याची कथादेखील वाचली पाहिजे. असे केल्याने प्रभूच्या आशीर्वादाने वर्षभर प्रचंड संपत्ती, समृद्धी आणि आनंद मिळतो. कार्तिक महिना ८ ऑक्टोबर रोजी सुरू होत असल्याने, तुमच्या दैनंदिन प्रार्थनेदरम्यान ही कथा तुम्ही वाचू शकता. तुम्हाला जर माहीत नसेल की ही कोणती कथा आहे तर, आम्ही इथे तुमच्यासाठी ही संपूर्ण कथा देत आहोत, वाचा.
Kartik Month 2025: कार्तिक महिन्यात तुळशीजवळ दिवा लावावा का? जाणून घ्या महत्त्व
कार्तिक कथा
पौराणिक कथेनुसार, “एक ब्राह्मण जोडपे एका शहरात राहत होते. ते दररोज गंगा आणि यमुना नद्यांमध्ये स्नान करण्यासाठी सात कोस (मैल) प्रवास करत असत. ब्राह्मणाची पत्नी लांब प्रवासाने थकून जायची. एके दिवशी, तिने तिच्या पतीला सांगितले, ‘आपल्याला मुलगा झाला तर किती छान होईल.’ जर मुलाची सून आली तर आपण घरी परतल्यावर शिजवलेले अन्न शोधू आणि ती घरातील कामेही करेल.”
पत्नीचे बोलणे ऐकून ब्राह्मण म्हणाला, “तू बरोबर आहेस. ये, मी तुला सून मिळवून देतो.” ब्राह्मणाने तिला एका गठ्ठ्यात पीठ आणि काही नाणी घालायला सांगितली. तिने ब्राह्मणाच्या सांगण्याप्रमाणे केले, गठ्ठा बांधला आणि त्याला दिला. ब्राह्मणाने गठ्ठा घेतला आणि निघून गेला.
प्रवासादरम्यान, ब्राह्मणाला यमुना नदीच्या काठावर काही सुंदर मुली दिसल्या. त्या वाळूत घरे बांधून खेळत होत्या. त्यापैकी एक मुलगी म्हणाली, “मी माझे घर उध्वस्त करणार नाही; मला फक्त हे घर राहावे असे वाटते.” मुलीचे बोलणे ऐकून ब्राह्मणाने स्वतःला विचारले की ही मुलगी लग्नासाठी योग्य मुलगी आहे. मुलगी निघू लागली तेव्हा ब्राह्मण तिच्या मागे तिच्या घरी गेला. तिथे ब्राह्मण मुलीला म्हणाला, “मुली, कार्तिक महिना आहे, म्हणून मी कोणाच्या घरी जेवत नाही. मी माझ्यासोबत पीठ आणले आहे. तुझ्या आईला विचार की ती पीठ चाळून माझ्यासाठी चार रोट्या बनवू शकते का. जर ती माझे पीठ चाळून रोट्या बनवेल तरच मी त्या खाईन.”
मुलीने जाऊन तिच्या आईला सर्व काही सांगितले. आई म्हणाली, “बरोबर आहे. जा आणि ब्राह्मणाला सांग की तुला त्याचे पीठ द्यावे, मी रोट्या बनवते.” जेव्हा ती पीठ चाळू लागली तेव्हा त्यातून नाणी निघाली. तिला आश्चर्य वाटले की ज्याच्या पीठात इतके नाणी आहेत त्याच्या घरात किती नाणी असतील. जेव्हा ब्राह्मण जेवायला बसला तेव्हा मुलीच्या आईने विचारले, “तुम्हाला मुलगा आहे का, आणि तुम्ही त्याचे लग्न करणार आहात का?”
हे ऐकून ब्राह्मण म्हणाला, “माझा मुलगा काशीला शिकायला गेला आहे, पण जर तुम्हाला हवे असेल तर मी तुमच्या मुलीचे लग्न साखरेच्या वाटीशी लावून देऊ शकते आणि तिला माझ्यासोबत घेऊन जाऊ शकते.” मुलीच्या आईने उत्तर दिले, “ठीक आहे, ब्राह्मण.” मुलीच्या आईने मुलीचे लग्न साखरेच्या वाटीशी करून दिले आणि तिला ब्राह्मणासोबत पाठवले. ब्राह्मण घरी परतला आणि म्हणाला, “रामूच्या आई, दार उघड आणि बघ, मी तुमच्यासाठी एक सून आणली आहे.”
ब्राह्मणाची बायको आतून म्हणाली, “आम्हाला मुलगा किंवा मुलगी नाहीये, मग आम्हाला सून कुठून आणायची? जग आम्हाला टोमणे मारायचे आणि आता तुम्हीही ते करायला लागताय.” ब्राह्मण म्हणाला, “दार उघडा आणि बघा.” ब्राह्मण बाईने दार उघडले तेव्हा तिला तिची सून समोर उभी असलेली दिसली. तिने तिचे स्वागत केले आणि तिला आदराने आत घेतले.
आता, जेव्हा जेव्हा ब्राह्मण आपल्या पत्नीसोबत आंघोळ करण्यासाठी नदीवर जायचा, तेव्हा सून घरातील सर्व कामे करायची आणि जेवण बनवायची. ती त्यांचे कपडे धुतायची आणि रात्री त्यांचे हातपाय मालिशही करायची. असेच बरेच दिवस गेले. ब्राह्मण बाईने तिच्या सुनेला सांगितले, “सूने, कधीही चुलीतील आग विझू देऊ नकोस आणि भांड्यातील पाणी कधीही संपू देऊ नकोस.” पण एके दिवशी चुलीतील आग विझली.
कार्तिक पौर्णिमा कधी आहे? जाणून घ्या शुभ मुहूर्त, महत्त्व
हे पाहून सून घाबरली आणि शेजारणीकडे धावत म्हणाली, “माझ्या चुलीची आग विझली आहे. मला आगीची गरज आहे. माझे सासू-सासरे पहाटे पाच वाजल्यापासून बाहेर गेले आहेत. ते थकून घरी येतील, म्हणून मला त्यांच्यासाठी स्वयंपाक करावा लागेल.” हे ऐकून शेजारणी म्हणाली, “तू वेडा आहेस! हे दोघे तुला वेडा करत आहेत. त्यांना मुलगा नाही. ते मूलबाळ आहेत.” सुने उत्तर दिले, “नाही, असे म्हणू नकोस. त्यांचा मुलगा वाराणसीला शिकायला गेला आहे.”
शेजारणीने उत्तर दिले, “ते तुझ्याशी खोटे बोलले आहेत. माझ्यावर विश्वास ठेवा, त्यांना मुलगा नाही.” सून तिच्या शेजारणीच्या बोलण्याने पटली आणि विचारले, “आता तुम्हीच सांगा मी काय करावे.” शेजारीण म्हणाली, “तुमच्या सासू-सासऱ्या आल्यावर त्यांना जळलेल्या रोट्या बनव आणि त्यांना मीठ न घालता डाळ वाढ. डाळीत खीरचा एक डबा आणि खीरमध्ये डाळीचा एक डबा घाल.”
शेजारणीने तिला एक सखोल धडा दिला होता. मग, जेव्हा तिच्या सासूबाई तिला घेऊन घरी आल्या, तेव्हा तिने त्यांचे स्वागत केले नाही किंवा त्यांचे कपडे धुतले नाहीत. जेव्हा तिने त्यांना जेवण वाढले तेव्हा सासूबाईंनी विचारले, “काय गं, आज या पोळ्या का जळल्या आहेत आणि डाळ जास्त खारट का आहे?” सून म्हणाली, “जर तुम्ही एक दिवस असे जेवण खाल्ले तर तुम्हाला काहीही होणार नाही.”
सासूबाईंना फटकारल्यानंतर, ती तिच्या शेजाऱ्याकडे परत गेली आणि पुढे काय करायचे ते विचारले. शेजाऱ्याने म्हटले, “आता तू सर्व सात खोल्यांच्या चाव्या मागितल्या पाहिजेत.” दुसऱ्या दिवशी, ,सासू आंघोळ करणार असताना, सुनेने आग्रह धरला, “मला सर्व सात खोल्यांच्या चाव्या हव्या आहेत.” सासूबाईंनी सांगितले, “तिला चाव्या द्या.” सासूबाईंनी तिला चाव्या दिल्या.
सासूबाई गेल्यानंतर, जेव्हा सूनबाईंनी दरवाजे उघडले तेव्हा तिने पाहिले की काही खोल्या अन्नाने भरलेल्या होत्या, काही पैशांनी आणि काही भांड्यांनी भरलेल्या होत्या. जेव्हा तिने वरच्या मजल्यावरील सातवी खोली उघडली तेव्हा तिला शिव, देवी पार्वती, भगवान गणेश, देवी लक्ष्मी, पीपल पठवारी, भगवान कार्तिकचा ठाकूर, राय दामोदर, तुळशीचा बर्डवा, गंगा-यमुना आणि ३३ कोटी देवी-देवता तिथे बसलेले दिसले. एक मुलगा चंदनाच्या स्टूलवर बसून जपमाळ करत होता.
हे सर्व पाहून तिने मुलाला विचारले, “तू कोण आहेस?” मुलाने उत्तर दिले, “मी तुझा पती आहे. आता दार बंद कर.” माझे आईवडील आल्यावर दार उघड. हे सर्व पाहून सून खूप आनंदी झाली आणि सोळा अलंकारांनी सजवल्यानंतर आणि सुंदर कपडे परिधान करून ती तिच्या सासरच्यांची वाट पाहू लागली.
जेव्हा तिच्या सासरच्यांनी घरी प्रवेश केला तेव्हा तिने त्यांचे आदराने स्वागत केले, त्यांना प्रेमाने जेवू घातले आणि त्यांच्या हातपायांची मालिश करायला सुरुवात केली. त्यांच्या पायांची मालिश करताना सून म्हणाली, “आई, तू गंगा आणि यमुनामध्ये स्नान करण्यासाठी इतका दूर प्रवास करतेस, म्हणून तुला थकवा येतो, मग तू घरी का आंघोळ करत नाहीस?” हे ऐकून सासूने विचारले, “मुली, गंगा आणि यमुना इथे वाहत नाहीत.” तिने उत्तर दिले, “हो, आई, त्या वाहतात. ये, मी तुला दाखवते.”
जेव्हा सुनेने सातवी खोली उघडली आणि त्यांना दाखवली तेव्हा तिला शिव, पार्वती, गणेश, लक्ष्मी, पिंपळ पठवारी, कार्तिकचा ठाकूर, राय दामोदर, तुळशीजीचा बिरडवा, गंगा आणि यमुना आत वाहत असल्याचे आणि तिथे ३३ कोटी देवता बसलेले दिसले. एक मुलगा स्टूलवर बसून माळ जपत होता. आईने त्याला पाहून विचारले, “बेटा, तू कोण आहेस?” मुलाने उत्तर दिले, “आई, मी तुझा मुलगा आहे.” ब्राह्मण महिलेने मग विचारले, “तू कुठून आलास?”
मुलाने उत्तर दिले, “कार्तिकदेवाने मला पाठवले.” आई म्हणाली, “बेटा, हे जग तू माझा मुलगा आहेस हे कसे मानेल?” आईने काही विद्वान पंडितांची मदत घेतली. पंडित म्हणाले, “सून आणि मुलगा एका बाजूला उभे राहावेत आणि आई दुसऱ्या बाजूला उभी राहावी. आईने चामड्याचा ब्लाउज घालावा, आणि तिच्या छातीतून दुधाचा धार वाहील, ज्यामुळे मुलाची दाढी आणि मिशा ओल्या होतील आणि वारा आणि पाण्याने गाठ बांधावी. तेव्हाच ही आई तिचा मुलगा आहे असे मानले जाईल.”
आईने तेच केले, चामड्याचा ब्लाउज फाटला आणि तिच्या छातीतून दुधाचा धारा वाहाला, ज्यामुळे मुलाची दाढी आणि मिशा ओल्या झाल्या. वारा आणि पाण्याने सून आणि मुलामधील गाठ बंद केली. हे सर्व पाहून ब्राह्मण आणि त्याची पत्नी खूप आनंदित झाले.
तर ही कार्तिक महिन्याची गोष्ट होती. हे कार्तिक देवा, तू ब्राह्मण आणि ब्राह्मण स्त्री, सून आणि मुलाला जे आशीर्वाद दिलेस तेच आशीर्वाद सर्वांना दे. कार्तिक महिन्याच्या कथा सांगणाऱ्या, ऐकणाऱ्या आणि गर्जना करणाऱ्या सर्वांना कृपया आशीर्वाद दे.” ही संपूर्ण कथा वाचून लक्ष्मी आणि विष्णूचे आशिर्वाद कायम तुमच्यावर राहतील असे मानण्यात येते.
टीपः धर्म, ज्योतिष, वास्तु, फेंगशुई इत्यादी विषयांवरील लेख/बातम्या केवळ वाचकांच्या माहितीसाठी आहेत. यासंबंधी कोणताही प्रयोग करण्यापूर्वी तज्ज्ञांचा सल्ला आवश्यक आहे. आमचे उद्दिष्ट फक्त वाचकांना माहिती देणे आहे. Navarashtra.com या तथ्यांची पुष्टी करू शकत नाही.
